2022-59 29 Herwig Aldenhoven: reflecties van een rooms-katholieke liturgietheoloog naar aanleiding van de bundel Lex orandi – Lex credendi Dr. Samuel Goyvaerts 1. Exemplarisch voor de oud-katholieke theologie Het was erg boeiend om als rooms-katholiek theoloog met bijzondere interesse in de liturgie en de sacramenten, dit boek met verzamelde publicaties van Herwig Aldenhoven (1933-2002) te mogen lezen.1 Aldenhoven, zo blijkt uit dit boek, is een theoloog die exemplarisch is voor waar de oudkatholieke theologie voor staat. Ik denk hierbij specifiek aan drie kenmerken die uit zijn verzameld werk duidelijk naar voren komen. Allereerst is het een interdisciplinair denker, iets wat ik herken bij oudkatholieke collega’s.2 Dit heeft onder meer pragmatische oorzaken, maar is tegelijk een grote sterkte van de oudkatholieke theologie. Aldenhoven combineert een sterk historisch inzicht met duidelijke fundamenteel theologische reflecties, maar beschouwt eveneens liturgische en zelfs praktisch theologische vragen. Dit blijkt reeds uit zijn proefschrift, over de epiclese van het eucharistisch gebed, dat hoewel op sommige punten verouderd, zoals samensteller en vriend van Aldenhoven Urs von Arx aangeeft, nog steeds erg lezenswaardig is. Evengoed vond ik deze interdisciplinariteit terug in zijn afscheidsrede, die hier ook gepubliceerd wordt, een erg lezenswaardig stuk over de Alte Kirche und Ostkirche als Modell für heutiges Kirche-Sein im Westen.3 Wat mij betreft staat Aldenhoven met deze interdisciplinaire vakbekwaamheid in een lange traditie van encyclopedische 19de-eeuwse Duitstalige denkers, waarbij ik niet alleen aan theologen als Staudenmaier (1800-1856) en Scheeben (1835-1888) denk, maar ook de Aldenhoven zeer – en mij ook enigszins – vertrouwde Döllinger (1799-1890). Het valt in die zin te betreuren, zoals Professor von Arx uitlegt, dat er geen meer uitgebreidere monografieën van Aldenhovens hand verschenen zijn.
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=