Voor de eerste keer een project naar het grootste en moeilijkste land voor zwerfdieren: Rusland.
Hulpproject 119 - Door Ria Alonso en Hanno Berger.
Rusland, een immens groot land met lange strenge winters, waar een groot deel van de bevolking in armoede leeft. Vooral op het uitgestrekte platteland hebben de mensen andere zorgen dan zich te bekommeren om zwerfdieren.
Toch kennen we daar twee geweldige jonge vrouwen die zich hun lot wèl aantrekken: Tatyana Danilova en Olga Kashtanova.
Twee heel mooie vrouwen bovendien die zeker een minder zware weg in hun leven hadden kunnen kiezen, dan alles in dienst te stellen voor de talloze zwerfdieren in hun omgeving.
Olga Kashtanova en Tatyana Danilova (de dierenarts)
Ze beseffen dat een doorsnee huisje-boompje-beestje er niet in zal zitten na deze keuze.
Dat ze zich nooit meer vrij kunnen voelen, dat ze niet meer onbezorgd gelukkig kunnen gaan voelen, dat ze altijd in financiële zorgen zullen moeten zitten en vooral veel gruwelijke dingen zullen tegenkomen. Toch hadden ze allebei het gevoel dat ze niet anders konden...
De vrouwen leerden elkaar kennen in het overheidsinstituut voor sterilisaties van zwerfhonden waar de donkere Tatyana als dierenarts werkt.
En gaandeweg besloten ze om samen te gaan werken. In een mum van tijd groeide het aantal geredde dieren en puilden hun eigen kleine appartementjes uit.
En een stukje land werd gehuurd om meer dieren te kunnen opnemen.
Vader en zoon werden beiden gered.
Zoals gewoonlijk ging en gaat hun hele eigen salaris op aan voedsel en medicatie.
Gelukkig kan Tatyana zelf de dieren behandelen dus dat scheelt heel veel extra kosten.
Maar na een lange werkdag moet er nog worden gepoetst, de dieren verzorgd en dan helaas meestal er nog op uit om dieren van de straat op te halen na een melding.
Dat kost vaak uren en uren. De afstanden zijn daar immens. Het gebied is uitgestrekt en de wegen amper begaanbaar.
Het zijn lange dagen met weinig slaap.
Muha na de operatie
Altijd vol goede moed...
Gewonde, zieke, oude en jonge pups en kittens, allemaal krijgen ze een liefdevolle verzorging.
De echt zieke en gehandicapte dieren worden ondergebracht bij betaalde opvanggezinnen omdat hun asiel – nog – geen voorzieningen heeft voor deze groep.
De opvanggezinnen kosten de meiden handen vol geld maar voor nu is dit de enige oplossing.
Alles leek voortvarend te gaan tot het noodlot toesloeg.
Eind 2015 komt er een onheilsbericht. De eigenaar wil zijn grond terug en sommeert de vrouwen te verdwijnen met hun hele roedel.
Het enige wat ze dan kunnen doen is zelf een stuk grond kopen. Vooral ver van de bewoonde wereld waar grond nog goedkoop is.
Deskundige verzorging in eigen huis
Ze lenen geld van de bank, van vrienden en kennissen, één van de vrouwen verkoopt zelfs haar autootje, maar ze kunnen dan toch echt een stukje grond kopen, waar ze helemaal opnieuw moeten beginnen. Maar geld voor meer dan alleen die grond is er niet.
Sindsdien bouwen ze aan hun eigen asiel. Helemaal zelf, niet alleen financieel maar ook fysiek. Inmiddels hebben ze allebei twee rechterhanden. Ze bouwen stukje bij beetje, steeds weer iets verder als er weer geld is. In -30 graden vorst tot + 30 graden bloedheet. Iedere dag meteen na het werk.
Maar ook vrijwel alle zon- en feestdagen, zelfs met gebroken vingers of een gebroken been (dit is echt waar) graven ze in de bevroren grond, bouwen hokken, laden vrachtwagens met zand en stenen uit.
Altijd maar doorgaan met bouwen aan het asiel
Maar natuurlijk is er altijd de zorg voor hun tientallen dieren. Eten en drinken maar ook goede verzorging, want de meeste van hun dieren zijn hulpbehoevend. En als dat allemaal gedaan is, dan is er ook nog even tijd om te knuffelen met alle dieren, die hen duidelijk laten blijken ontzettend dankbaar te zijn!
En dat is ook het enige wat de meiden op de been houdt en om steeds maar weer door te gaan. Waar woorden tekort schieten spreken de foto’s voor zich.
De shelter is nog lang niet afgebouwd. Zonder enige vorm van hulp of donaties kan het nog heel lang duren. Terwijl een opvang zooo hard nodig is.
Er is geen enkele andere vorm van hulp voor de talloze dieren in de wijde omgeving. Na een ongeluk is blijven liggen op straat is het enige, zonder hulp, troost, hoop...
Deze hond lag al dagen lang gewond en is toch nog gered.
Dé droom van de meiden is een ruimte om zorg en onderdak te kunnen bieden, ook aan de vele oude en gehandicapte honden. Of zelfs een kleine eigen kliniek waar ze de gewonden zouden kunnen behandelen. En sterilisaties kunnen uitvoeren. Plannen genoeg, maar het ontbreekt hen aan geld.
Het asiel is genoemd naar de allereerste pup die ze ooit hebben weten te redden: Timoska. Sindsdien hebben ze nooit gedacht: kan deze er nog wel bij? Hebben we hier wel geld voor? Ook niet toen ze hond Muha met een gebroken rug op straat vonden. Na vele dagen zonder hulp zag de wond op haar rug er ijzingwekkend uit. Met maden tot op het bot. Met – alweer – geleend geld en vele weken intensieve verzorging is kleine Muha genezen. Lopen zal ze nooit meer maar toch is ze gelukkig. Zij is één van de bofferds die een plek heeft veroverd in Tatyana’s huis en hart.
Onderstaande mail kreeg ik van een van onze eigen trouwe donateurs en tevens vrijwilliger, Ruby Manuel:
Hallo Hanno,
Ik wilde graag een reactie plaatsen op het nieuwe hulpproject 119, in Rusland.
Wat ben ik blij met dit project. Deze twee fantastische vrouwen gun ik alle, echt alle hulp, die ze in hun eigen land absoluut moeten ontberen.
Ruim 1,5 jaar geleden heb ik ze leren kennen omdat ze via Facebook om hulp vroegen voor een aangereden en toen nog verlamde hond July. We hebben geld ingezameld en de eerste operatie kon ze daardoor ondergaan. Zie foto hierboven.
Voor de tweede operatie kregen ze het geld niet bij elkaar (was ook een behoorlijk bedrag). Maanden en maanden later kreeg ik een filmpje toegestuurd. De meiden hadden zelf een soort steunkous gemaakt voor July en dit samen met heeeeeel veel therapie en geduld was dit het resultaat. July kon weer lopen! Zie videofilmpje.
Ongelooflijk toch, dat deze meiden naast hun dagelijkse uren werken aan de bouw van hun asiel, ook nog zulke hondjes met veel geduld en liefde weer oplappen....
Diep respect!
Ruby
Kunnen wij ter nagedachtenis aan Timoska hun droom alvast een beetje uit laten komen? Zodat er wat extra bouwmaterialen gekocht kunnen worden? Zodat hun dieren de komende strenge winter een dak boven hun koppies gaan krijgen?
Doneer dan alsjeblieft vandaag nog voor deze actie naar onze bankrekening:
NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpactie 119'
en wij zorgen dat je donatie zoals altijd voor 100% voor dit goede doel besteed zal worden. Bij ons is er geen aftrek voor kosten zoals voor salarissen of huisvesting. De weinige kosten die gemaakt worden, betaalt ons team van vrijwilligers zelf.
Of doneer via onderstaande knop:
Streefbedrag: 4.000 euro - Stand per 21 juli: 3.638 euro
22 juli - Op de homepage kunnen jullie lezen, dat de 3 geweldige vrouwen, Jenny, Maria en Margreeth met de Vierdaagse van Nijmegen gezamenlijk het fantastische bedrag van 532 euro hebben weten te verzamelen. Wij voegen dat graag toe aan het actuele maandproject. Wij hebben er zelfs het streefbedrag door omhoog kunnen doen! Alle 3 kanjers nogmaals heel erg veel dank voor jullie top-prestaties! Chapeau!
21 juli - Geweldig lieve mensen, dit was een goede week voor dit bouwproject in het onmetelijke Rusland, waar twee zeer gemotiveerde jonge vrouwen hun leven helemaal hebben ingericht, om zoveel mogelijk zwerfdieren-in-nood te kunnen helpen. Wij - en jullie ook gezien de mooie donaties! - hebben daar zeer veel respect voor! Ga zo door ajb!
15 juli - Deze update is een dag later, wegens een probleem op onze website. De tussenstand van de donaties voor dit project loopt een beetje achter bij het gemiddelde. Het zou kunnen dat er dierenvrienden zijn die dit een 'Ver-van-mijn-bed' bestemming vinden. Maar wij denken, dat alle zwerfdieren waar ook ter wereld recht zouden moeten hebben om geholpen te worden door mensen. Uiteindelijk hebben wij als mensheid deze dieren vele tientallen eeuwen nodig gehad om ons te beschermen. En nu wij ze niet meer nodig hebben, schoppen wij hen de straat weer op.... Dat is niet eerlijk en daar kunnen ze ook gewoon niet meer overleven. Tatyana en Danilova realiseren zich dat en bouwen met eigen handen een hoogst noodzakelijk asiel. Kom op, lieve mensen, dit is een heel mooi en belangrijk hulpproject! Warm aanbevolen!
8 juli - Om dierenarts te kunnen worden, moet je met de juiste vakken van de middelbare school nog minstens 6 jaar keihard studeren en heel hard werken op een universiteit. Volgens velen een van de zwaarste studies. Als je dan eindelijk afgestudeerd bent, willen bijna alle dierenartsen eindelijk geld gaan verdienen in een praktijk. Maar Tatyana Danilova had andere plannen. Zij wilde geen huisdieren, maar vooral zwerfdieren gaan helpen! Met allereerst het zelf bouwen van een groot asiel, omdat er in haar omgeving helemaal geen asiel was! Samen met haar vriendin Olga zijn zij al meer dan een jaar bezig met timmeren en metselen. Alle materialen betalen zij zelf. Om zwerfdieren uit barre ellende te kunnen halen. Zullen wij een handje helpen?
DANK-JE-WEL:
E. Beekmans - H. Doldersum en N. Uiterwijk Winkel - C. van Rijn - I. Graansma - M. Erkens - H. Bekhof - M. Roedig - S. v.d. Wiel - Stichting Perspectief - B. Ummels - E. Dierikx - A. Bjerke - J. Osinga - M. Petermann - M. Bakker - Animates Dierverzorgers aan Huis - Y. van der Heijden - T. van der Snoek - F. van Putten - A. Nolle - G. Weerden - N. de Koning - M. Smits - N. Langbein - J. Janssen - H. Geerts - E. van Geelen - P. Franck - N. Westrate -
W. Schouten - A. Chromcewicz - W. Veenstra - J. Cober - J. Roodzant - M. Adriaanse - K. Loyens - Roos en Jesse Noordam - M. Cuijpers en haar vriendin - L. de Vries - M. van Kralingen - M. Boenders - Mirjam, Jacqueline en Monique (opbrengst diverse rommelmarkten waar deze drie kanjers heel veel spullen hebben weten te verkopen) - Mw. Seldeslagh - E. Appelman - E. Visscher - S. van Leijsen - S. Brals - C. Melchels - A. Voesenek - C. Czappan - R. van der Vaart - M. Geelen - VVV Cadeaubon - H. Bosgraaf - J. Kooijman - M. Crezee - E. Romers - J. Kuiper - C. de Korte - J. van Toorn - O. KousbroekW. Drent - J. Verhoef - M. Vaatstra - I. Rietkerken - W. Bloks - M. van Wijland - N. Jacobs - I. Korfer - I. Wullink - C. van Hameren - A. Boot - E. van der Linden - A. Cook - A. Salvador - A. Piersma - S. Davos - I. Aarts - J. Hartman - R. Bartelink Santos - A. Hoekstra - B. Diekstra - M. Robeerst - S. Tak - J. Hazenoot - A. Jager - L. Rikhye - VVV kaarten - T. Flierman - J. Morsink - R. Alonso - R. Schenkhuizen - C. Siebenheller - H. Bimbergen - H. Overklift - K. Walschot - J. van Alphen - A. Schampers - M.J. Franzen - Dierenkliniek Muggenburg (opbrengst van onze collectebus in hun praktijk) - R. Claus - T. Ketels - K. Neelen - E. van der Ploeg - J. Vahle - G. Sinke - M. van Kralingen - N. van der Hak - M. Klink - M. Stienstra - L. Floor - W. van Veen - A. Sieradzki - A. de Vries - L. Kramer - J. Kooijman - Marine Service Holding - D. van Zaanen - P. en J. Terhorst - A. van Beek - T. Roelofs - M. Kalkman - E.B. de Boer - 3 x VVV Cadeaubonnen inwisselen - K. de Lange - A. Groenendijk - T. Meeuwissen - S. Grubb - H. van Vugt - 3 x 1,30 GeefGratis (ongebruikte mobiele telefoon-abonnementen) - L. Krab - C. Yemni - 2 x VVV Geschenkbonnen ingewisseld voor onze stichting - C. Matena - V. Noor - C. Holleman - R. Harman - B. de Hoog - H. Sukiassian - E. Schade - M. Janssen - E. de Vos - A. Meijerink - C. Breedveld - S. Harhangi - M. Dabrowska - M. de Boer - H. van Putten - L. Segaert - C. Rooze - T. de Vries - R. Vreijsen - K. Terwan - M. Gulikers - M. Krebaum - S. Smeets - G. van Waterschoot - I. Doodeman - J. ten Veldhuis - De Kwispeldienst - M. Jager - H. Suhre - J. Westhoff - E. Olijhoek - fam. Vos - M. le Kluse - A. Backer - M. Teunissen - A. den Broeder - V. Mancuso - A. de Vos - M. Groosjohan - L. Verkoeijen - M. Vrielink - H. Bekhof - L. Bartels - W. van den Top - V. Makkink - J. Blonk - L. Floor - N. de Koning - A. Booms - L. Dreesen - M. Becht - H. Bimbergen